Ulaşım, tüm sorunların çözümü

İster diğer gezegenlere, ister Gifhorn'a olsun, ulaşım ana belirleyicidir. Turba Bataklığı’nda sadece birkaç yol vardı. O sıradaki mevcut araçlarla, bataklıkta yollar oluşturmak zordu. Turba alt zemini, üzerindeki hiçbir yol yüke dayanamaz. Büyük Turba Bataklığı’na (Großes Moor) Stüder Heudamm, Westerbecker Weg (Resim 3, 1838 yılından) ve Bräutigamsweg gibi tarihi yollarla erişilebilir hale getirildi. Bundan sonra demiryolu ile nakliye daha kolay hale geldi.

Hafif raylar (Resim 4), iki erkek tarafından ilgili turba söküm sahasına yeri değiştirilebiliyordu.

Orta derecede dayanıklı raylar, örneğin Knüppeldamm (kalın sopalarla döşeli bataklık set yolu), Dorfstrasse Caddesi (Resim 5) boyunca veya Stüder Heudamm'ın yanında bir ray sistemi sürekli olarak hizmette bulundu. Döşemesi kolay bir arazi dar demiryoluydu.

1. Aralık 1900'den beri, Alman demiryolunun standart demiryolu rayları açıklığına sahip bir hat, demiryolu güzergahında, Neudorf-Platendorf'un batısından geçiyor (Resim 6). Aynı zamanda bu hata paralel, oradaki Bräutigamsweg ve turba bataklık kanalının (Moorkanal) yanında benzer bir hat vardı ve bu hata Gifhorn, Braunschweig ve Uelzen yönünde Triangel üzerinden bağlandı.

Wulfes Turba Fabrikası’nda iki lokomotif kullanıldı

Son birkaç yıldaki işletme döneminde, neredeyse, sadece 1948'de inşa edilen Schöttler 994 kullanıldı (Resim 7). Motor gövdesi çıkıntısı üzerindeki orijinal olmayan başlık, değiştirilen motordan kaynaklanıyordu. Hava soğutmalı, tek silindirli, 11 beygir gücündeki Deutz, işletme için tamamen yeterliydi. Çekme kuvveti, düzlükte yaklaşık 20 yüklü dekovil vagonu (Loren) çekecek güçteydi. Vandalizm (petrol doldurma borusuna kum), motor bölmesini ve petrol deposunu metal levhalarla korumayı gerekli kıldı.

Hatlapa'nın (Resim 8) buharlı motorunu çalıştırmak (o zamanlar aile şirketinde Moppel olarak da adlandırıldı) biraz beceri gerektiriyordu. Yakma fünyesi (fitili), gaz itme sistemi, dekompresyon kolu, sıkıştırma noktası ve marş kolunun dözgün dönüşü dikkate alınmak zorundaydı. Kış aylarında, sıvı soğutmalı tek pistonlu motor, çalıştırmadan önce bidondan ılık su ile doldurulduğunda, lokomotif sürücüsünün işini kolaylaştırıyordu. Donmada oluşan hasarı önlemek için, çalışma bitiminde suyun tekrar tamamen boşaltılması gerekiyordu.

Lokomotif almaya gücü yetmeyen herkes, köpek gücüne bağımlıydı (Resim 9). Resim 10, 1903 yılındaki L. Hornburg Şirketi’nin Tilki Turbası (Fuchstorf) kafilesini göstermektedir.